Kineziterapija je oblast fizikalne terapije koja se bavi primenom pokreta u svrhe lečenja, a u cilju uspostavljanja optimalnog funkcionisanja delova i organizma u celini. 

Kineziterapijske procedure spadaju u sistemska rešenja u procesu rehabilitacije i lečenja. Cilj kineziterapije je fiziološki pokret i fiziološka mišićna snaga, lečenje funkcionalnih i strukturalnih deformiteta, korekcija lošeg držanja tela i biomehanike, lečenje posledica povrede centralnog nervnog sistema (mozak i kičmena moždina), perifernih nerava, stanja posle preloma, istegnuća mišića ... U slučaju oboljenja ili povrede, pokreti su najčešće ograničeni, a mišićna snaga najčešće nedovoljna. Kineziterapijskim procedurama, medicinskim vežbanjem, povećava se obim pokreta i mišićna snaga.

Svaki pokret tela koji se u punom zdravlju podrazumeva kao deo svakodnevnog života, kada postane neizvodljiv, nepremostiv i ograničen razlaže se kineziterapijskim procedurama na osnovne segmente, pacijent ih uz pomoć terapeuta uči, tako da se tokom vremena sklapaju u složenu fizičku aktivnost.

Kineziterapija se sprovodi primenom aktivnog, aktivno potpomognutog i pasivnog pokreta.

Aktivan pokret samostalno izvodi sam pacijent po dobijenim instrukcijama od terapeuta u vezi sa trajanjem pokreta i načinu izvodjenja pokreta.

Aktivno potpomognuti pokreti se izvode aktivno od strane pacijenta u meri koliko pacijent može, što je nedovoljno, najčešće zbog manjka mišićne snage ili nedovoljne amplitude pokreta (najčešće kontraktura). Da bi se pokret izveo do kraja, u punoj amplitudi, primenjuje se aktivno potpomognut pokret gde terapeut odradi ono što pacijent ne može.

Pasivan pokret u potpunosti izvodi terapeut zato što pacijent, zbog prirode bolesti ili stanja, ne može to sam da uradi.